Hoi,
Ik heb al een tijd niks meer gepost, maar vandaag om 4 uur snachts voel ik een sterke behoefte om even van me af te schrijven.
Ik ben 9 weken zwanger, en zo misselijk als een hond. Na een paar moeilijke weken heb ik besloten de dokter te bellen en heb ik een middeltje gekregen van hem: emesafene. Wat een aanrader! Het weeïge gevoel is er nog, maar de erge misselijkheid is gelukkig naar de achtergrond. Tot ik vannacht wakker werd. Super
Misselijk. En wat is dan de remedie? Eten ja. En dat is dan heel moeilijk voor iemand die normaal stopt met eten zodra er enige vorm van misselijkheid op komt zetten.
Dat is jarenlang mijn mechanisme geweest: misselijk? Stoppen met eten. En nu moet ik daar ineens doorheen en toch eten.
Veel mensen zeggen dan, je bent zwanger, het hoort er allemaal
Bij, het gaat vanzelf ook weer over na de twaalfde week. En natuurlijk hebben ze gelijk, maar niemand begrijpt wat voor een enorme strijd ik elke dag voer. Emetofobie hebben en dan non stop misselijk zijn. Dat vergt nogal wat van je. Ik ben zielsgelukkig dat ik zwanger ben, maar het is ook zwaar. En het lijkt wel alsof ik het met niemand kan delen.
Daarom doe ik het even hier. Even klagen en van je afschrijven helpt soms
Groetjes, zonneke
Inloggen
Registreren
Zoeken
, 31 jaar, gezegend met 3 prachtige zonen: Elias (°08/11/2004), Amin (°19/05/2009) en Yasin (°04/02/2013)